การยอมทำกรรมของโพธิสัตว์
การยอมทำกรรมนั้นจะแตกต่างจากคนทั่วไป ต่างจากปีศาจ, ซาตาน ในบทความจะขออธิบาย ดังต่อไปนี้ ๑ เ ป็ นธรรมะ ธรรมชาติจากภายใน คือ มันไม่ได้เกิดจากการเรียนรู้จากภายนอกว่าต้องทำอย่างนั้นอย่างนี้อะไร ไม่ได้มาจากสมองคิดว่าควรทำอย่างนั้นอย่างนี้อะไร แต่มันมาจากจิตสำนึกส่วนลึกๆ เหมือนคนโง่ๆ ที่ทำกรรมไ ปโดยไม่รู้จักคิด ต่างกันตรงไม่ได้ทำเพื่อสนองกิเลสส่วนตัวครับ ไม่มีกิเลสตัวไหนขับดันให้ทำ แต่ทำไปโดย จิตสำนึกส่วนลึก จริงๆ หลายคนยังไม่ใช่ เพราะยังทำด้วย “สมองคิด” อยู่นะครับ ไม่ได้มาจากจิตสำนึกส่วนลึกจึ ง ไม่ เ ป็ นธรรมะ ธรรมชาติ ๒ มักขัดแย้งกับสมองและความคิด คือ เมื่อโพธิจิตบังเกิด ขึ้น แล้วนั้น คนผู้นั้นยอมทำกรรมเพื่อผู้อื่นไปโดยจิต เพราะโพธิจิตนั้นเอง มิใช่เพราะสมองและความคิด เมื่อนั้นเอง ก็จะมาคิดทีหลังและมักขัดแย้งกับตัวเองว่า “กูทำไปทำไมว๊า? กูไม่น่าทำเลย” เพราะทำแล้วตนไม่ได้อะไรด้วย ทำเพื่อคนอื่นทั้งนั้น แถมยังเป็นกรรมแก่ตัวอีกด้วย สมองนั้นชอบใช้ความฉลาด แต่จิตนั้นใช้ความใสซื่อ มันเลยขัดแย้งกันเอง ถ้ามั่นใจมากเกินไป อาจถูกหลอกให้หลงครับ ๓ มักขัดแย้งกับคนรอบข้างไปห
