แจกันยุวชน

ในบทความก่อน ได้อธิบายแล้วว่าคนเราทุกคนมีบาปมีกรรมติดตัวทั้งนั้น เหมือนหนี้เก่าที่เราต้องชดใช้ครับ ทีนี้ เวลาเราชดใช้หนี้ เจ้ากรรมนายเวรไม่จำเป็นต้องมาเล่นงานเราก็ได้ เทพหรือพระโพธิสัตว์ที่มีหน้าที่นั้นๆ สามารถมากระทำแทนได้ ทำให้รูปแบบการชำระบาปและกรรมของมวลมนุษย์ต่างกันไป ดังต่อไปนี้ครับ ๑ ชำระบาปด้วยการเจ็บไข้ได้ป่วย การเจ็บไข้ได้ ป่วยเป็นการชดใช้กรรม ชำระบาปในแบบพื้นฐานที่สุด เราไม่ต้องทำอะไรเลย เพราะเราจะเป็นฝ่ายถูกกระทำอย่างเดียว เราจะต้องทนทุกข์ทรมานกับความเจ็บป่วยนั้นๆ จนกว่าจะหมดสิ้นกรรม โพธิสัตว์ที่มีบารมีน้อย อ่อนด้อยที่สุด จะใช้วิธีนี้ในการชำระบาป ดังนั้น พระเยซูจึ ง รักษาคนป่วย เพราะอะไรครับ? ก็เพราะมนุษย์เรานั้นไม่ได้ถูกพระเจ้าสร้างมาให้ต้องนอนป่วยอยู่บนเตียงเช่นนี้ เราป่วยเพราะกำลังได้รับการชำระบาป แต่วิธีการชำระบาปมีหลายวิธี เมื่อพระเยซูมีวิธีที่ดีกว่า จึ ง ใช้วิธีอื่น ถ้าคุณได้เจอผู้มีบุญบารมีคนไหน แล้วคุณต้องอยู่ในวังวนของการเจ็บไข้ได้ป่วย แสดงว่าเขากำลังชำระบาปให้คุณเท่าที่เขาจะทำได้ครับ   ๒ ชำระบาปด้วยการถูกทำร้าย ผู้หญิงหลายคนมักถูกสามีทำร้ายร่าง

โลกเต็มไปด้วยมายาการแห่งบุญกรรม คนที่ไม่ได้เรื่องอาจได้ดีเพราะมีบุญเก่า คนที่มีความสามารถอาจไม่มีโอกาสอะไรเลยเพราะกรรมมีอยู่ก็ได้ ดังนั้น การดำรงชีวิตในโลกหากไม่เข้าใจมายาการแห่งโลกแล้ว เราก็จะหลงตัวเองได้ครับ บทความฉบับนี้ขอแนะนำเคล็ดลับการดำรงชีวิตบนโลกแห่งมายาการ ดังต่อไปนี้ครับ ๑ พอใจในบุญที่ตนมี คนเราทุกคนมีบุญบารมีของตน แต่ถ้าเรามัวแต่มองและเปรียบเทียบกับคนอื่น เราก็จะไม่มีความสุข ด้วยสิ่งเหล่านั้นมิใช่ผลแห่งบุญบารมีของเราที่ควรได้รับ เราจะต้องหัด “พอใจในบุญบารมีของตน” เช่น บางคนไม่มีบ้านอยู่ เขาอาจมีบารมีเก่าสร้างมาแบบพระธุดงค์ที่ไม่ต้องอยู่ประจำที่ก็ได้ ถ้าเขาพอใจในสิ่งที่เขามี ก็จะเข้าใจปริศนาธรรมนี้ และค้นหาทางของตนเองได้ครับ แต่ถ้าเขาไม่เข้าใจ เป็นไงครับ? เขาก็จะทุกข์ใจว่าฉันคือคนอนาถา เร่ร่อน ไม่มีบ้านอยู่ ต้องทุกข์ระทมตรมใจ ร้องไห้ และร้องขอให้คนมาช่วยเหลือตนเองไงครับ เราต้องเข้าใจมายาการแห่งโลกว่าสิ่งที่เรามี ที่ได้รับนั้น มันใช่ที่สุดแล้ว อย่าเอาไปเปรียบเทียบกับใคร ๒ มีความสุขในสิ่งที่ตนได้ แม้จะเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ ไม่มีราคาค่างวดอะไร เช่น ไปดายหญ้า