พระอรหันต์ตายแล้วไหน?

“นิพพานไม่ใช่ความว่างเปล่า ตายแล้วไม่สูญ” ในบทความก่อนๆ ได้อธิบายไว้มากแล้ว ในบทความนี้จะเล่าต่อว่าพระอรหันต์หากตายแล้วไม่สูญเช่นนั้น “ตายแล้วไปไหน?” ผู้เขียนได้รวบรวมจากประสบการณ์จริงในชีวิตที่ได้ปฏิบัติพบผ่านมาด้วยตนเองเกี่ยวกับพระอรหันต์จำนวนมากมาย ดังจะอธิบายในบทความต่อไปนี้

๑ พระอรหันต์จะอยู่ไหนก็ได้?

ผู้เขียนได้รับรู้เรื่องราวผ่านเพื่อนที่ปฏิบัติด้วยกัน เพื่อนที่มีหูทิพย์ตาทิพย์ หลายท่าน สะสมประสบการณ์ก็ได้นำมาเล่า เรียบเรียงให้อนุชนคนรุ่นหลังได้เรียนรู้ต่อไป คือ หลวงปู่เทพโลกอุดร ได้มาหาผู้เขียนด้วยกายทิพย์ ครั้งแรกที่พบพระอรหันต์ที่ตายแล้ว แต่ผู้เขียนสนใจมหายาน สนใจโพธิยาน ท่านเลยจากไป ต่อมาก็ได้พบพระอรหันต์สมัยพุทธกาลบางองค์ เช่น พระสีวลี, พระอนุรุทธ ฯลฯ ท่านเหล่านี้อยู่ในป่าลี้ลับ และคอยดูแลพุทธศาสนาอยู่ ครั้งเมื่อวัดธรรมกายมีเรื่อง พระอนุรุทธก็ได้มาที่วัดนั้น ผู้เขียนก็ถอดกายทิพย์ไปคุยกับท่าน เทพบนสวรรค์ท่านบอกว่า “พระอรหันต์จะอยู่ไหนก็ได้” นั่นคือ ท่านไม่ได้ผิดหรือหลงที่อยู่ในป่ากันครับ

๒ พระอรหันต์อยู่ไหนบ้าง?

มีกลุ่มใหญ่อยู่ในป่าบนภาคพื้นโลกเพื่อดูแลพุทธศาสนาต่อ, มีอีกกลุ่มอยู่บนสวรรค์ เช่น หลวงพ่อฤษีลิงดำ ตอนที่พบเจอ ท่านกำลังเดินจงกลมอย่างช้ามากๆ ผู้เขียนเลยไม่ได้สนทนากับท่าน เกรงจะรบกวน แต่พออนุมานได้ว่าท่านกำลังบอกให้เรา “เดินช้าๆ” อาจเพราะคนอื่นเดินไม่ทันก็ได้, มีอีกกลุ่มอยู่กลางจักรวาลคือ เป็นจิตวิญญาณที่ล่องลอยไปมาอิสระอยู่ในจักรวาลเลย ไม่มีวิมานอยู่ เพราะไม่ได้ทำบุญอะไรให้ได้วิมานบนสวรรค์กันครับ (ไม่เหมือนหลวงพ่อฤษีลิงดำที่ท่านทำบุญสร้างบารมีด้วย) นี่คือ พระอรหันต์ที่ผู้เขียนได้มีโอกาสพบเจอทางมิติทิพย์ สรุปสั้นๆ ได้ว่าท่านอยู่ไหนก็ได้ครับ และที่สำคัญ “ท่านไม่ได้อยู่ด้วยกันทั้งหมด”

๓ พระอรหันต์ที่อยู่อย่างแพแตก

ไม่ต่างอะไรกับชาดกเรื่อง “พระมหาชนก” ที่เรือของพระมหาชนก ล่มกลางทะเล จากนั้น ก็ต่างคนต่างไป ไม่ได้อยู่ร่วมกันบนเรือ ไม่ได้อยู่เป็นหมู่คณะร่วมกันเลย สิ่งที่ผู้เขียนได้รับรู้มานั้น อาจขัดใจ ขัดความเชื่อ ความรู้สึกของท่านทั้งหลาย “ที่มักคิดเอาเองว่าทุกอย่างล้วนสมบูรณ์แบบ” เหมือนในตำราไตรปิฎก ทว่า ในประสบการณ์ของผู้เขียนที่ได้รับรู้มานั้น “ความจริงมิใช่เช่นนั้น” พระอรหันต์ทั้งหลายอยู่กันอย่างคนแพแตก กระจัดกระจายกันไป ไม่ได้อยู่รวมกันเป็นหมู่คณะ มิได้อยู่ร่วมกันในพุทธเกษตร อันมีพระพุทธเจ้าปกครองอยู่แต่อย่างใดเลย และเพราะเหตุนี้กระมังที่จะต้องให้พระศรีอาร์ฯ มาช่วยค้ำพระศาสนาที่เหมือนแพแตกนี้

๔ ไม่ยึดติดที่อยู่แบบโง่ๆ

ความไม่ยึดติดที่อยู่แบบผู้มีปัญญานั้นแตกต่างจากคนที่ไม่ยึดติดแบบโง่ๆ แน่นอน กล่าวคือ ผู้มีปัญญาจะอยู่ที่ไหนก็ได้ดุจ “น้ำกลิ้งบนใบบัว” เพราะไม่ยึดติดและไม่โง่ ส่วนผู้ไม่ยึดติดแบบโง่ๆ นั้น จะไม่มีที่อยู่ ดังหยดน้ำที่กระเซ็นซ่านไป มิใช่หยดน้ำบนใบบัว เก็จนะครับ ผู้มีปัญญาอยู่เหมือนหยดน้ำบนใบบัว มีใบบัวให้อยู่อาศัย แต่ผู้ไม่มีปัญญาสักแต่ว่าไม่ยึดติด จะไม่มีที่อยู่ และจะมีสภาพเหมือนหยดน้ำที่กระเซ็นซ่านไปทั่ว ไม่มีใบบัวรองรับ อันดอกบัวจะบานได้ต้องมีใบก่อน ฉันใดก็ฉันนั้น ดอกบัวของพระพุทธเจ้าองค์ที่สี่จะมีได้ จะต้องมีธรรมเสมือนใบบัวรองรับก่อน จะใจร้อนรีบแย่งชิงตัดหน้าพระศรีอาร์ฯ จนบารมีไม่เต็ม ก็คงไม่ได้

๕ ผู้มีปัญญาย่อมรู้ว่าจะอยู่ไหน?

ดังที่กล่าวแล้วว่าผู้มีปัญญาจะอยู่เหมือนน้ำกลิ้งบนใบบัว มีใบบัวรองรับแต่ไม่ติดใบบัว หรือก็คือ มีภพภูมิมีสวรรค์รองรับแต่ไม่ติดในสวรรค์ และผู้มีปัญญาที่แท้จริงจะต้องรู้ว่าตนควรจะอยู่ไหน? จริงไหมครับ ไม่ใช่ยังไม่รู้เลยว่าตนควรจะอยู่ไหน เพราะอะไร? อนาคตก็ไม่รู้เหมือนกัน มั่วไป, ดำน้ำไป แล้วบอกว่าเรามี ปัญญา อันนี้คงไม่ใช่แล้วนะครับ เพราะคนโง่ทั่วๆ ไปก็เป็นแบบนี้ได้ไม่ต้องปฏิบัติธรรมอะไร แบบคนหลงทางไม่รู้ว่าตนจะไปทางไหน ผู้มีปัญญาย่อมไม่ใช่เช่นนี้เด็ดขาด เช่น หากมีปัญญาขั้นอนาคามี ย่อมควรรู้ว่าตนจะเกิดที่ไหนในชาติภพหน้าเพื่อจะได้อรหันตผลในชาติภพหน้านั้น โดยสามารถชำระกรรมและทำกิจที่คั่งค้างได้

“รู้แจ้ง เห็นจริง” ไม่ใช่ไม่รู้อะไรจริง สักแต่บอกว่า “ไม่ยึด” ครับ