ชีวิตและความตายในมิติที่ห้า

โดย



ความหมายของ “ชีวิตและความตาย” หลายท่านอาจได้รับรู้มาในระดับมิติที่สามกันบ้างแล้ว ในบทความนี้จะขอเสนอมุมมองของชีวิตและความตายในมุมมองของมิติที่ห้ากันบ้าง เพราะมีความแตกต่างกันและเราจำเป็นต้องเรียนรู้เพื่อความเข้าใจที่ตรงกันครับ ผู้เขียนขอเรียบเรียงจากประสบการณ์ตนเอง ดังต่อไปนี้

๑ ชีวิตและความตายในมิติที่สาม
หลายท่านถูก “สังคมหล่อหลอมมาให้เชื่อ” ว่าชีวิตคือตัวตนของเราที่ยังหายใจอยู่นี้ และความตายคือสิ่งที่ทำลายชีวิตเราลง ทำให้กายนี้ ตัวตนนี้แตกดับไป ใช่ไหมครับ ทว่า นั่นคือ สิ่งที่เราถูกสอนมาให้รับรู้ว่าเป็นเช่นนั้น “ในระดับมิติที่สาม” เท่านั้นเองครับ หมายความว่าอะไร? หมายความว่าในระดับมิติที่สี่และห้านั้น มีเรื่องราวของชีวิตและความตายที่แตกต่างไปจากมิติที่สามนั่นเอง สิ่งที่เราถูกสอนให้เชื่อมาโดยตลอดนั้น ในมิติที่สามจะถือเอา “ตัวตนที่สัมผัสจับต้องได้” นี้คือ “รูปธรรมของชีวิต” แต่เราจะไม่รู้ว่าชีวิตที่ไม่มีตัวตนที่สัมผัสจับต้องได้ละ มีอยู่ไหม? จริงมั้ยครับ ดังนั้น ความรู้ในเรื่องชีวิตและความตายของเราจึงเป็นเช่นนั้น

๒ ความตายในมิติที่ห้า
ความตายในมิติที่สามนั้นนับจาก “ตัวตนที่สัมผัสและมองเห็นได้” เป็นสำคัญ หากตัวตนเชิงกายภาพนี้ตายลงก็คือ “ความตาย” ทว่า ในมิติที่ห้าความตายกลับมีนิยามที่แตกต่างออกไปครับ กล่าวคือ ในมิติที่ห้านั้นมีสภาวะแบบ “อนัตตา” ตัวตนเชิงสังขารนั้นมิใช่ตัวตนของตน ดังนั้น การแตกดับของตัวตนเชิงสังขารย่อมไม่เกี่ยวกับความตายของชีวิต ไม่ใช่การสิ้นชีวิตแต่อย่างใด เพราะความมีชีวิตในมิติที่ห้านั้น ไม่ได้นับจากร่างสังขารนั้นๆ นั่นเอง กล่าวได้ว่าในระดับมิติที่ห้านี้ “ความตายไม่มีอยู่จริง” เพราะตัวตนเชิงสังขารมิใช่อัตตา อันแท้จริง และนิยามของชีวิตก็ไม่เหมือนในมิติที่สาม ไม่ใช่ชีวิตที่เราเข้าใจว่าเป็นตัวตนเชิงสังขารนี้แน่นอน

๓ ชีวิตในมิติที่ห้า
ชีวิตในมิติที่สามนั้นนับจากการมีตัวตนเชิงสังขารที่ยังหายใจได้เป็นสำคัญ ทว่า ชีวิตในมิติที่ห้านั้นแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง เพราะในมิติที่ห้านั้น “ชีวิตไม่ใช่ตัวตนเชิงสังขาร” ที่เรามองเห็นได้ จับต้องได้นี้ แต่ชีวิตนั้นมีความหมายที่กว้างกว่านั้นมาก เมื่อเราเข้าใจภาวะอนัตตาแล้ว เราจะเข้าใจว่าชีวิตไม่ได้ถูกกรอบกำหนดไปด้วยตัวตนเชิงสังขารนี้ การแตกดับของตัวตนเชิงสังขารนี้มิใช่สาระ ชีวิตยังคงมีก่อนมีตัวตนเชิงสังขารนี้และยังมีต่อไปหลังตัวตนเชิงสังขารนี้แตกดับลง ชาวอียิปเชื่อเรื่อง “ชีวิตหลังความตาย” ชาวคริสต์ก็กล่าวว่าชีวิตอมตะมีอยู่จริง ส่วนชาวพุทธนั้นก็ต้องว่าตามคำสอนของพระสมณโคดมที่ว่านิพพานไม่เกี่ยวกับความตาย

๔ ชีวิตหลังความตายในมิติที่ห้า
คำถามต่อไปคือ หากมีชีวิตหลังความตายจริง ในระดับมิติที่ห้าเราจะมีมุมมองต่อชีวิตอย่างไร? อุปมาได้กับการเล่นละคร สวมหัวโขนครับ ชีวิตคือละคร เรามาสวมหัวโขนเล่นเป็นมนุษย์ในโลกนี้ เมื่อหมดหน้าที่แล้วก็ถอดหัวโขนนั้นออกชีวิตก็ยังต้องดำเนินต่อไป เราอาจจะต้องไปสวมหัวโขนเล่นบทละครอื่นอีกก็ได้ ชีวิตหลังความตายในมุมมองของมิติที่ห้า จึงเป็นสิ่งที่อยู่เหนือการเกิดและตาย ไม่เกี่ยวกับการเกิดและตายเป็นธรรมระดับเดียวกับนิพพานของพุทธนั่นเอง ในพุทธนั้นหากคุณตายจากกายนี้แล้วไปเกิดเป็นเทวดา เขาจะทำให้คุณสวมหัวโขนใหม่เล่นเป็นเทวดา กระบวนการหลังความตายไม่ต่างอะไรกับโรงลิเกที่ต้องกระทำมากมาย

๕ ชีวิตก่อนการเกิดในมิติที่ห้า
คำถามต่อไปคือ เมื่อมีชีวิตหลังความตายแล้ว “มีชีวิตก่อนการกำเนิดอีกหรือไม่?” คำตอบคือ “มีครับ” ในพุทธศาสนาสอนว่ามีอดีตชาติและอนาคตชาติ เรียกว่า “สามกาล” ไม่ได้มีแต่ปัจจุบันเท่านั้น ทั้งยังมีความเชื่อว่าเราทั้งหลายล้วนมาจากพุทธะ ก่อนที่จะลงมาเกิดเวียนว่ายหลายชาติภพ จากนั้นก็จะกลับคืนสู่พุทธะในท้ายที่สุด ชีวิตในอดีตชาติของแต่ละคนย่อมมีอยู่ เหมือนเหตุย่อมมีก่อนผล ก่อนที่จะเกิดผลเป็นปัจจุบันได้ เราทั้งหลายล้วน “มีเหตุและสร้างเหตุ” มาก่อนทั้งสิ้น และเหตุเหล่านั้นเองส่งผลให้เป็นเราอย่างที่เป็นในปัจจุบันนี้ครับ ในระดับมิติที่ห้านี้ มองผ่านขีดจำกัดของตัวตนและกาลเวลาทั้งหมดแล้ว ย่อมเห็นโดยตลอด

ชีวิตย่อมเป็นธรรมเช่นดั่งนิพพาน ไม่เกี่ยวกับการเกิดและตายเลย!

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

บทความที่ได้รับความนิยม

ปฏิบัติธรรมแล้วเพี้ยนจะแก้อย่างไร?

โดย
รูปภาพ
ในบทความที่แล้วได้อธิบายเรื่อง “ความผิดเพี้ยนในผู้ปฏิบัติธรรม” มาแล้วว่ามีตัวอย่างอย่างไรบ้าง ถามว่าแล้วจะแก้ไขอย่างไร? ก็พอมีทางครับ แต่ไม่ง่าย เพราะบางคนหลงทางไปไกล เตลิดเปิดเปิงจนเกินจะรั้งได้ทัน การแก้ไขควรแก้ไขเร็วๆ แต่เนิ่นๆ ให้สติแรงๆ (อาจต้องด่า ) ในบทความนี้จะขอนำมาอธิบาย ดังต่อไปนี้ ๑ อยู่กับความเ ป็นจริง อย่าไปอยู่กับตำรา, ทฤษฎี, หลักการ ฯลฯ อะไรทั้งนั้น เลิกครับ กลับมาอยู่กับชีวิตจริงๆ ความเป็นจริงของเราให้ได้ คุณพอแยกออกนะ ระหว่างโลกแห่งความจริง กับโลกแห่งความฝัน, จิตนนาการ, หลักการ, ทฤษฎีหรืออุดมการณ์ต่างๆ มันคนละอย่างกัน คนเราถ้าอยู่บนโลกแห่งความจริงแล้วเรียนรู้จากตำรา ถือตำราคือเครื่องมือที่ใช้ในชีวิตจริง ก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่หลายคนใช้ตำราไม่เป็น ถูกตำราใช้ เป็นทาสตำรา ก็จะมองว่าตำราคือความจริง ตรงนี้ละ คุณเริ่มหลุดจากโลกแห่งความจริงไปสู่โลกแห่งตำรา, อุดมการณ์ และทฤษฎีต่างๆ มีสติให้ไวๆ ครับ ก่อนที่จะ “หลุดลอย” ออกไปจากโลกแห่งความจริงมากเกินไป กลับมาตั้งฐานให้ได้ ๒ กลับมาตั้งฐานไวๆ มีสติไวๆ แล้วกลับมาที่ฐาน มีกี่ฐาน? มีสี่ฐานให้เลือกนะ ฐานกาย, ฐานเวทน...
อ่านเพิ่มเติม

ผู้มีปัญญาแท้ไม่อ้างหลักธรรม

โดย
รูปภาพ
หลายท่านชอบอ้างหลักการ, ทฤษฎี, หลักธรรมต่างๆ ทว่า การอ้างอิงหลักธรรมเหล่านี้มิได้แสดงว่าท่านมีปัญญาอันใดเลย ปัญญาที่แท้จริงนั้นอยู่ที่การแก้ปัญหาได้จริงที่เรียกว่า “ปฏิเวธ” ต่างหาก เฉกเช่น ท่านอิกคิวซัง นี่คือ ตัวอย่างของผู้ใช้ปัญญาที่แท้จริง ในบทความนี้ขออธิบายเรื่องการใช้ปัญญาที่แท้จริง ดังต่อไปนี้ ๑ เลิกพล่ามหลักธรรม ผู้มีปัญญาที่แท้จริงจะไม่พล่ามหลักธรรม แต่จะสามารถใช้ปัญญาแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้อย่างแท้จริง ดังเช่น ท่านอิกคิวซัง ไม่เคยมีว่าท่านอิกคิวซังจะแสดงธรรมในเชิงปรัชญาว่าธรรมะคืออะไร อย่างนั้นอย่างนี้ ก็ไม่มี มีแต่ท่านอิกคิวซังใช้ปัญญาในการแก้ปัญหาต่างๆ ในชีวิตจริง นี่แหละคือผู้มีปัญญาที่แท้จริง อย่ามั่วพล่ามธรรมะอวดเบ่งแข่งกันไปวันๆ เลยครับ วนอยู่แต่ในหลักการ, หลักธรรมทั้งนั้น แต่ชีวิตจริงใช้การไม่ได้ ไม่มีปัญญาจะแก้ไขปัญหาให้ใคร ปัญหาสังคม ปัญหาของชาติบ้านเมืองก็ไม่รู้จะแก้อย่างไร แบบนี้ใช้ไม่ได้ครับ เป็นได้แค่พวก “สิบแปดมงกุฎ” เอาธรรมะมาพล่ามหลอกผู้คน ทว่า ไม่มีปัญ ญ าจะช่วยอะไรใครได้จริงครับ            ...
อ่านเพิ่มเติม

วิชามารคืออะไร?

โดย
รูปภาพ
วิชามารคือวิชาที่ทำให้เราเหมือนสำเร็จธรรมจนดูไม่ออก แม้แต่พระอุปคุตก็เคยหลงไหว้พญามารมาแล้ว เพราะวิชามารนั้นทำให้ดูเหมือนสำเร็จธรรมจนดูไม่ออกนั่นเอง ทว่า วิชามารนั้นไม่ได้เจริญมรรคที่ถูกต้อง ทำให้ดูเหมือนแค่ผลหรือเปลือกนอกเท่านั้น ในบทความนี้จะขอนำมาอธิบายให้เข้าใจตรงกัน ดังต่อไปนี้ ๑ การบำเพ็ญธรรมในกำมือ เช่น การบำเพ็ญจนได้วัชระเป็นเพชรในมือแต่จิตวิญญาณไม่เปลี่ยนแปลงหรือเป็นมารเลยก็มี มารหลายตนมี “ธรรมในกำมือ” เมื่อดูด้วยตาทิพย์จะเห็นเป็นอาวุธทิพย์ที่เป็นเพชร อาวุธเหล่านี้ทำให้เขามีธรรมเหมือนพระอรหันต์ครับ เมื่อใช้ออกหรือพูดคุยออกมาจะเหมือนมีธรรมเลย แต่ตัวตนเขาจริงๆ จิตใจของเขาจริงๆ นี้กลับมิใช่ผู้มีธรรม เคยเห็นคนที่พูดธรรมะเก่ง ใช้ธรรมะปราบคนนั้นคนนี้ได้ แต่จิตใจกลับไม่เหมือนผู้มีธรรมมั้ย? บางคนจิตใจเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น จิตวิญญาณมืดดำเป็นมาร แต่ถืออาวุธทิพย์ที่มีธรรมในมือก็มี เขาเหล่านี้จะหลงว่าตัวเองก็มีธรรม จริงครับ มีธรรมในกำมือจริงๆ แต่จิตใจของเขากลับไม่มีธรรมะเลย ๒ การทำบุญแล้วอธิษฐาน วิธีนี้ไม่ใช่การเจริญมรรคที่ถูกต้องตามปกติ แต่จะใช้วิธีทำบุญแล้วอธิษฐานเอา...
อ่านเพิ่มเติม