การให้อภิสิทธิ์กับชนชั้นสูง

การปกครองโลกธรรมที่ดีนั้นจะต้องทำให้สัตว์ทั้งหลายรู้ว่าการปล่อยตัวให้ต่ำนั้นมีแต่จะแย่ การพัฒนาตัวให้สูงนั้นคือทางรอดและดีกว่า “นี่คือกรุณาที่แท้จริง” เพราะหากคุณทำใจดีกับคนที่ทำตัวเสื่อมต่ำ จนเขาหลงเพลินปล่อยตัวให้เสื่อมต่ำ เขาอาจต้องตกนรกก็ได้ บทความนี้จะขออธิบายเรื่อง “อภิสิทธิ์” ดังต่อไปนี้

๑ สถานการณ์ปัจจุบัน

ปัจจุบันสังคมกำลังหลงทิศผิดทาง “นิยมความต่ำ” อันเกิดจากการสร้างกระแส “คนรากหญ้า” ที่หลายคนเข้าใจผิด บิดเบือน จนทำให้เกิด “ค่านิยมความต่ำ” อันเป็นค่านิยมผิดๆ เช่น การเต้นแกว่งอวัยวะเพศ, การเต้นร่อนเอว ฯลฯ ทำตัวต่ำๆ เพื่อจะได้ตลาดล่าง ให้คนรากหญ้านิยม การทำตัวเสื่อมต่ำเพื่อเข้าถึงกลุ่มคนที่อยู่ฐานล่างนั้นเป็นกระแสที่เกิดมาไม่นานนี้ หากปล่อยไว้นานวันเข้า คนในสังคมอยากได้ดีก็จะพากันไปทำตัวต่ำๆ เพื่อให้ได้ความนิยมจากคนชั้นล่าง เพื่อให้คนชั้นล่างหนุน ไม่ว่าจะทำอะไร จะขายของ จะสร้างตราสินค้า จะโปรโมทดารา ฯลฯ แบบนี้ ไม่ดีแน่นอน สังคมจะพากันลงสู่ที่ต่ำเสื่อมต่ำลง ไม่ใช่ทางที่ถูกต้องครับ

๒ สังคมต้องนิยมจิตใจที่สูง

สังคมไทยหนุน “คนมีจิตใจสูง” ให้สูงส่งมานานแล้ว เช่น การให้พระนั่งที่สูงกว่าฆราวาส ฯลฯ เราไม่ได้วัดค่าคนที่รายได้หรือตำแหน่ง อันเป็นแค่หัวโขน มายาการ หากคุณเข้าใจแนวคิดของคนไทยในการจะสร้างสังคม “นิยมจิตใจสูง” คุณก็จะหนุนคนที่มีจิตใจสูง ยกย่องเขา หรือให้อภิสิทธิ์แก่เขา ทว่า ปัจจุบัน มีการพยายาม “ให้อภิสิทธิ์” โดยเอา “ตำแหน่ง” อันเป็นหัวโขน มายาการทางโลกมาแทน หลายคนยิ่งตำแหน่งสูงกลับจิตใจเสื่อมต่ำก็มี เช่น ผู้บริหารที่ไม่ยอมให้ใครมาตรวจบัญชีของตน การให้อภิสิทธิ์นั้นมีได้ เคยกล่าวไว้แล้วในบทความก่อนๆ อุปมาว่าการให้อภิสิทธิ์แก่คนป่วยฉุกเฉิน เป็นต้น แต่ต้องคิดให้รอบคอบก่อนครับ

๓ การให้อภิสิทธิ์แบบผิดพลาด

ปัจจุบันพบว่ามีการ “ให้อภิสิทธิ์ผิดพลาด” สองทางใหญ่ๆ ได้แก่ ๑ การให้อภิสิทธิ์แก่ชนชั้นรากหญ้า ทำให้เกิดกระแส “นิยมความต่ำ” ในสังคมไทยดังที่ได้อธิบายมาแล้ว ๒ การให้อภิสิทธิ์แก่ชนชั้นสูงโดยดูจากเงินหรือตำแหน่ง แบบนี้ก็ไม่ถูก เพราะติดอยู่กับ “หัวโขนมายาการทางโลก” มากเกินไป ไม่ได้ดูที่จิตใจ เช่น การละเว้นการตรวจสอบบัญชีของผู้มีตำแหน่งสูง การหนุนให้คนในประเทศคิดว่ายิ่งมีตำแหน่งสูง จะยิ่งได้อะไรมากกว่าคนอื่นนั้น จะทำให้เกิดค่านิยมที่ผิด คือ “ค่านิยมหัวโขน” ประเทศไทยเรานั้นมีชนชั้น แต่เราวัดจาก “จิตใจ” เรามีการให้อภิสิทธิ์แก่ชนชั้นสูง เช่น การให้พระนั่งที่สูง แต่เราไม่ได้ดูจากตำแหน่งหรือหัวโขนครับ

๔ การต่อสู้ของสองฝ่ายล้วนผิด?

สองฝ่ายได้แก่ ๑ ฝ่ายที่ถือหางชนชั้นรากหญ้าเป็นใหญ่เป็นสำคัญ พวกนี้จะยกให้คนฐานล่างสูงกว่าเดิมดังที่เห็นสัญลักษณ์ “พีรามิดกลับหัว” ของบางพรรคการเมืองนั่นเอง ๒ ฝ่ายที่ถือหางชนชั้นสูง โดยดูจาก “เปลือกนอกอันเป็นแค่สมมุติ” เช่น ดูจากตำแหน่ง พวกหลังนี่ก็ไม่ถูกเช่นกัน หากจะทำให้ถูกตามแบบที่คนไทยทำกันมา เราจะต้องยกย่องและหนุนชนชั้นสูงโดยวัดที่ “จิตใจ” ครับ เช่น คนธรรมดาที่มีจิตใจดี พร้อมช่วยเหลือธุรกิจต่างๆ จ่ายเงินซื้อสินค้าดีๆ กลุ่มคนเหล่านี้จะเป็นใครก็ได้ ไม่เกี่ยวว่าจะเกิดในวรรณะใด ก็สามารถอยู่ในฐานะ “อภิสิทธิชน” ได้ เช่น ได้รับการดูแลดีในฐานะ “ลูกค้าวีไอพี” แบบนี้ เรียกว่าเหมาะสม

๕ การให้อภิสิทธิ์ที่ควรจะเป็น

การให้อภิสิทธิ์ที่เหมาะสมนั้นได้ยกตัวอย่างแล้วว่า “ใครก็ได้ ไม่เกี่ยวว่าจะเกิดในวรรณะใด ขอแค่จิตใจสูงก็พอ” ใครมีจิตใจสูงก็คือ “ชนชั้นสูง” ที่ควรได้รับอภิสิทธิ์ เช่น คนที่มีจิตใจเป็นผู้ให้ ช่วยสนับสนุนธุรกิจตลอด แม้ว่าจะจน รายได้น้อย แต่เข้ามาซื้อสินค้าของเราประจำ ไม่เคยขาด มีความภักดีต่อตราสูง แบบนี้เราควรจะให้อภิสิทธิ์ เช่น การออกบัตรวีไอพี, การออกโปรโมชั่นนับจำนวนครั้งเพื่อแลกของ ฯลฯ ถามว่าแบบนี้นั้น มีอยู่หรือไม่? คำตอบคือ “มีมานานแล้ว” และส่งผลดีต่อการค้าด้วย เพราะยิ่งคุณทำแบบนี้ รายได้จากการขายสินค้าก็จะยิ่งดีเศรษฐกิจก็จะดี เมื่อเศรษฐกิจดี สงครามก็จะไม่มีไงครับ นี่คือ “สังคมที่ควรจะเป็น” ครับ

สิ่งที่ถูกต้องมันมีอยู่แล้ว แต่เราไปหลงทางผิดกันเองครับ