ละครโลกดำเนินไปอย่างไร?

โดย



ในบทความก่อนๆ ได้กล่าวเรื่อง “โลกคือละคร” เอาไว้บ่อยมาก หลายคนอาจยังไม่เห็นภาพเพราะคำว่าละครอาจมองได้ง่ายๆ เหมือนละครที่เราดูทั่วไป ทว่า หากพิจารณาให้ถ้วนถี่ยังมีความซับซ้อนอีกมากนัก ในบทความนี้จะนำความซับซ้อนของละครแห่งโลก มาอธิบายให้ท่านได้เรียนรู้ร่วมกัน ดังต่อไปนี้ครับ
  
๑ สองระบบคู่ขนาน
โลกดำเนินไปด้วยสองระบบคู่ขนานได้แก่ ๑ ระบบตามธรรมชาติ ตรงไปตรงมาอย่างที่มันเป็น ต่อให้มันจะโหดร้ายแค่ไหนก็ต้องเป็นไปเช่นนั้น ๒ ระบบกรุณา ที่มีผู้มีบารมีเอาบุญบารมีของตนเองเข้ามาใช้ช่วยให้ได้สิ่งที่ดีกว่า โดยระบบแรกจะเป็นพื้นฐานไว้เพื่อให้ระบบที่สองเข้ามาเสริมครับ เหมือนฮาร์ดแวร์กับซอฟแวร์ เราไม่อาจทำอะไรตามอำเภอใจได้ทุกอย่าง เราจะอ้างว่าเราไม่ได้ทำร้ายใคร เราทำความดี แค่นี้ไม่ได้ครับ เพราะหากเราไม่มีความรู้จริง แล้วการกระทำของเรากระทบระบบแรกเข้า มันก็เป็นปัญหาได้ เช่น สมมุติว่า นาย ก. มีกรรมต้องถูกฆ่าตามระบบแรก แต่เราไปทำความดีฝืนธรรมชาติ แบบนี้เรากระทบระบบแรกครับ

๒ โลกก็เหมือนแมตทริกซ์
โลกถูกสร้างอย่างมีระบบ ไม่ได้เกิดจากความบังเอิญหรือการสุ่มมั่วๆ และเราสามารถอ่านแบบแผนของระบบต่างๆ ที่ถูกสร้างไว้ในโลกได้ ไม่ต่างอะไรกับการผ่าศพดูระบบภายในของมนุษย์ ระบบในโลกมีมากเกินกว่าจะนับได้ เมื่อเราเข้าใจระบบใดเราอาจจะควบคุมหรือแม้แต่ขับเคลื่อนระบบนั้นๆ ได้อย่างอัศจรรย์ อะไรที่ยาก กลายเป็นง่าย ไม่ต่างจากคนที่ขับรถเป็น แค่นั่งแล้วจับพวงมาลัยนิดหน่อย รถก็ไปได้แล้ว แต่คนที่ขับไม่เป็นอาจไปผลักท้ายรถ หวังให้มันเดินหน้าก็ได้ ระบบของโลกก็เช่นนั้น แม้แต่การจะทำให้เกิดภูเขาไฟระเบิด, น้ำท่วมโลก ฯลฯ ล้วนมีกลไกลทั้งนั้น ไม่ต้องใช้เครื่องมือหรืออาวุธนิวเคลียร์อะไรเลย
                                                                                                   
๓ พระโพธิสัตว์เหมือนนีโอ
นีโอคือคนที่สละตนเข้าไปในระบบของแมตทริกซ์เพื่อแก้ไข เพื่อสิ่งที่ดีกว่า พระโพธิสัตว์ก็เป็นเช่นนั้น เข้ามาสู่โลกเพื่อหาทางที่ดีกว่าให้แก่ปวงสัตว์ทั้งหลาย ทว่า พระโพธิสัตว์จะทำตามอำเภอใจไม่ได้ แต่ละองค์จะมีบุญบารมีของตนเอง สมมุติว่า ๑ ล้านหน่วย ถามว่าจะใช้อย่างไร? ก็ต้องบริหารเอาเอง ใช้หมดก็หมดตัวไป หมดตัวแล้วก็ต้องเป็นไปตามกรรม บางคนเสื่อมลงไปเกิดในอบายภูมิสี่ก็มี เพราะเบิกบุญมาใช้เกินตัว บอกไว้ให้ระวังกันครับ พระโพธิสัตว์แต่ละองค์ท่านจะเลือกโปรดสัตว์ไม่เหมือนกัน บางองค์โปรดกุมาร ชอบเลี้ยงเด็ก, บางองค์โปรดอสูรหรือสัตว์ร้าย ชอบเลี้ยงสัตว์, บางองค์โปรดคนยากจน, บางคนโปรดนักธุรกิจ ฯลฯ
                                                                                                   
๔ โลกนี้มีหลักสัตว์กินสัตว์อยู่
โลกของเราไม่ใช่สุขาวดีที่ทุกคนจะไม่กินเนื้อสัตว์ ตรงข้าม ในป่านั้นมีสัตว์กินกันเป็นทอดๆ นี่คือธรรมชาติ มันเป็นเช่นนี้เอง คนเราก็เช่นกัน มีการเหยียดกัน, กดข่มกันเป็นทอดๆ อันนี้คือกฏธรรมชาติ เพื่อกระตุ้นให้คนพัฒนาตัวเองให้มากกว่าเดิม ไม่ใช่หลงโลก เฉื่อยแฉะ อะไรก็ได้ไปวันๆ ไม่ได้ เพราะหากเป็นเช่นนั้นเขาก็จะตกเป็น “เหยื่อของโลก” นั่นเอง สัตว์ที่ตกเป็นเหยื่อของโลกเพราะหลงเพลินในโลก จะต้องกลายเป็นสัตว์ที่เวียนว่ายอยู่ในโลกนี้ไม่หลุดพ้นได้ ไม่รู้กี่กัปกี่กัล ทั้งๆ ที่โลกธาตุอื่นๆ ที่ดีกว่า เจริญกว่าก็มี ทั้งๆ ที่พวกเขาอาจมาจากโลกธาตุที่ดี เช่น สุขาวดี, พรหมโลก ฯลฯ แต่เมื่อหลงเพลินโลกนี้แล้ว ย่อมตกเป็นเหยื่อของโลก

๕ โลกมีด้านมืดเพื่อให้เราสว่าง
หากโลกไม่มีด้านที่เลวร้ายเลย เราจะตื่นแจ้ง สว่างไสว หลุดพ้นจากความหลงโลกได้อย่างไร? จริงไหมครับ ในขณะเดียวกัน เทพ, โพธิสัตว์ ฯลฯ ที่ยอมสละตนลงมาฉุดช่วยปวงสัตว์ก็มีมากมายหากโลกนี้ย่ำแย่เกินไป ท่านทั้งหลายเหล่านั้นอาจไม่ยอมลงมาเกิดในโลก ดังนั้น โลกก็ต้องมีด้านที่ดีบ้าง เพื่อเอาไว้รองรับการมาเยือนของแขกที่มีเกียรติ์ทั้งหลาย แม้จะเป็นการรับรองการดำรงอยู่ชั่วคราวก็ตาม สุดท้ายแล้วทุกคนจะได้พบกับ “ด้านมืดหรือด้านที่ไม่ดี” ของโลก เพื่อที่จะทำให้ตื่นแจ้งและหลุดพ้นจากโลกได้ ทำให้กลับคืนสู่โลกที่ตนจากมา เช่น สุขาวดี, พรหมโลก ฯลฯ ดังนั้น จงอย่าคิดว่าสิ่งที่ไม่ดีที่ได้รับเป็นความไม่ดี นั่นคือ ธรรมะ!
                             
คนโชคร้ายคือคนที่ขาดแคลนสิ่งที่ไม่ดี ที่มาช่วยปลุกให้ตื่นแจ้งครับ

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

บทความที่ได้รับความนิยม

ปฏิบัติธรรมแล้วเพี้ยนจะแก้อย่างไร?

โดย
รูปภาพ
ในบทความที่แล้วได้อธิบายเรื่อง “ความผิดเพี้ยนในผู้ปฏิบัติธรรม” มาแล้วว่ามีตัวอย่างอย่างไรบ้าง ถามว่าแล้วจะแก้ไขอย่างไร? ก็พอมีทางครับ แต่ไม่ง่าย เพราะบางคนหลงทางไปไกล เตลิดเปิดเปิงจนเกินจะรั้งได้ทัน การแก้ไขควรแก้ไขเร็วๆ แต่เนิ่นๆ ให้สติแรงๆ (อาจต้องด่า ) ในบทความนี้จะขอนำมาอธิบาย ดังต่อไปนี้ ๑ อยู่กับความเ ป็นจริง อย่าไปอยู่กับตำรา, ทฤษฎี, หลักการ ฯลฯ อะไรทั้งนั้น เลิกครับ กลับมาอยู่กับชีวิตจริงๆ ความเป็นจริงของเราให้ได้ คุณพอแยกออกนะ ระหว่างโลกแห่งความจริง กับโลกแห่งความฝัน, จิตนนาการ, หลักการ, ทฤษฎีหรืออุดมการณ์ต่างๆ มันคนละอย่างกัน คนเราถ้าอยู่บนโลกแห่งความจริงแล้วเรียนรู้จากตำรา ถือตำราคือเครื่องมือที่ใช้ในชีวิตจริง ก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่หลายคนใช้ตำราไม่เป็น ถูกตำราใช้ เป็นทาสตำรา ก็จะมองว่าตำราคือความจริง ตรงนี้ละ คุณเริ่มหลุดจากโลกแห่งความจริงไปสู่โลกแห่งตำรา, อุดมการณ์ และทฤษฎีต่างๆ มีสติให้ไวๆ ครับ ก่อนที่จะ “หลุดลอย” ออกไปจากโลกแห่งความจริงมากเกินไป กลับมาตั้งฐานให้ได้ ๒ กลับมาตั้งฐานไวๆ มีสติไวๆ แล้วกลับมาที่ฐาน มีกี่ฐาน? มีสี่ฐานให้เลือกนะ ฐานกาย, ฐานเวทน...
อ่านเพิ่มเติม

ผู้มีปัญญาแท้ไม่อ้างหลักธรรม

โดย
รูปภาพ
หลายท่านชอบอ้างหลักการ, ทฤษฎี, หลักธรรมต่างๆ ทว่า การอ้างอิงหลักธรรมเหล่านี้มิได้แสดงว่าท่านมีปัญญาอันใดเลย ปัญญาที่แท้จริงนั้นอยู่ที่การแก้ปัญหาได้จริงที่เรียกว่า “ปฏิเวธ” ต่างหาก เฉกเช่น ท่านอิกคิวซัง นี่คือ ตัวอย่างของผู้ใช้ปัญญาที่แท้จริง ในบทความนี้ขออธิบายเรื่องการใช้ปัญญาที่แท้จริง ดังต่อไปนี้ ๑ เลิกพล่ามหลักธรรม ผู้มีปัญญาที่แท้จริงจะไม่พล่ามหลักธรรม แต่จะสามารถใช้ปัญญาแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้อย่างแท้จริง ดังเช่น ท่านอิกคิวซัง ไม่เคยมีว่าท่านอิกคิวซังจะแสดงธรรมในเชิงปรัชญาว่าธรรมะคืออะไร อย่างนั้นอย่างนี้ ก็ไม่มี มีแต่ท่านอิกคิวซังใช้ปัญญาในการแก้ปัญหาต่างๆ ในชีวิตจริง นี่แหละคือผู้มีปัญญาที่แท้จริง อย่ามั่วพล่ามธรรมะอวดเบ่งแข่งกันไปวันๆ เลยครับ วนอยู่แต่ในหลักการ, หลักธรรมทั้งนั้น แต่ชีวิตจริงใช้การไม่ได้ ไม่มีปัญญาจะแก้ไขปัญหาให้ใคร ปัญหาสังคม ปัญหาของชาติบ้านเมืองก็ไม่รู้จะแก้อย่างไร แบบนี้ใช้ไม่ได้ครับ เป็นได้แค่พวก “สิบแปดมงกุฎ” เอาธรรมะมาพล่ามหลอกผู้คน ทว่า ไม่มีปัญ ญ าจะช่วยอะไรใครได้จริงครับ            ...
อ่านเพิ่มเติม

วิชามารคืออะไร?

โดย
รูปภาพ
วิชามารคือวิชาที่ทำให้เราเหมือนสำเร็จธรรมจนดูไม่ออก แม้แต่พระอุปคุตก็เคยหลงไหว้พญามารมาแล้ว เพราะวิชามารนั้นทำให้ดูเหมือนสำเร็จธรรมจนดูไม่ออกนั่นเอง ทว่า วิชามารนั้นไม่ได้เจริญมรรคที่ถูกต้อง ทำให้ดูเหมือนแค่ผลหรือเปลือกนอกเท่านั้น ในบทความนี้จะขอนำมาอธิบายให้เข้าใจตรงกัน ดังต่อไปนี้ ๑ การบำเพ็ญธรรมในกำมือ เช่น การบำเพ็ญจนได้วัชระเป็นเพชรในมือแต่จิตวิญญาณไม่เปลี่ยนแปลงหรือเป็นมารเลยก็มี มารหลายตนมี “ธรรมในกำมือ” เมื่อดูด้วยตาทิพย์จะเห็นเป็นอาวุธทิพย์ที่เป็นเพชร อาวุธเหล่านี้ทำให้เขามีธรรมเหมือนพระอรหันต์ครับ เมื่อใช้ออกหรือพูดคุยออกมาจะเหมือนมีธรรมเลย แต่ตัวตนเขาจริงๆ จิตใจของเขาจริงๆ นี้กลับมิใช่ผู้มีธรรม เคยเห็นคนที่พูดธรรมะเก่ง ใช้ธรรมะปราบคนนั้นคนนี้ได้ แต่จิตใจกลับไม่เหมือนผู้มีธรรมมั้ย? บางคนจิตใจเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น จิตวิญญาณมืดดำเป็นมาร แต่ถืออาวุธทิพย์ที่มีธรรมในมือก็มี เขาเหล่านี้จะหลงว่าตัวเองก็มีธรรม จริงครับ มีธรรมในกำมือจริงๆ แต่จิตใจของเขากลับไม่มีธรรมะเลย ๒ การทำบุญแล้วอธิษฐาน วิธีนี้ไม่ใช่การเจริญมรรคที่ถูกต้องตามปกติ แต่จะใช้วิธีทำบุญแล้วอธิษฐานเอา...
อ่านเพิ่มเติม