อย่าตัดสินคนจากธรรมะที่เขาพูด?

โดย



ในบทความก่อนๆ ได้กล่าวย้ำเตือนแล้วว่า “อย่าตัดสินคนที่คำพูด แต่ให้ดูการกระทำ” ทว่า หลายคนก็ยังไม่เข้าใจ ทำไม่ได้ และยังติดชินหลงอยู่กับ “คำหวาน” คำเพราะเสนาะหู คำต้องตาต้องใจ ถูกใจอยู่เช่นเดิม  ในบทความนี้จึงขออธิบายว่าทำไม เราจึงไม่ควรตัดสินคนจากธรรมะที่เขาพูดออกมา ดังต่อไปนี้ครับ
  
๑ พูดธรรมะ ใช่ว่าเป็นคนดี
คนชั่วก็พูดธรรมะได้ครับ แถมพูดได้ดีอีกด้วย เพราะอะไร? เพราะเรามีร่างสังขารเป็นคน มีสมอง เรียนรู้ได้ ธรรมะนั้นเป็นสิ่งที่ทุกคนเรียนรู้ได้ คนชั่ว คนไม่ดี คนที่คิดร้ายต่อศาสนาพุทธ ต่อคนอื่นๆ หรือต่อเรา เขาก็สามารถเข้ามาเรียนรู้ธรรมะในพุทธศาสนาได้ ดังนั้น เราต้องหัดมองคนจาก “การกระทำ” ไม่ใช่คำพูด เช่น เขาพูดธรรมะว่า “ธรรมะไม่ต้องพูดเยอะหรอก ไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น” แต่เจตนาแท้จริงที่ซ่อนเร้นของเขาคือ ต้องการทำลายล้างคนที่ทำหน้าที่เผยแพร่ธรรมะในพุทธศาสนา ต้องการดิสเครดิตคนที่อธิบายข้อธรรม เห็นไหม? การกระทำที่แท้จริงคือ “ทำลาย” แต่คำพูดออกมาสวยหรู ดูดี มีธรรมะ มีหลักการคมคาย

๒ พูดธรรมะ กลบเกลื่อนก็ได้
เช่น คนศาสนาอื่นที่ต้องการทำลายพุทธศาสนา สามารถพูดธรรมะในพุทธศาสนา กลบเกลื่อนปิดบังตัวเองเพื่อทำลายพุทธศาสนาก็ได้ ปัจจุบันมีอยู่มาก เพราะอะไร? เพราะการเรียนรู้ธรรมะในพุทธศาสนาขั้นปริยัตินั้น ใครๆ ก็เรียนได้ ไม่จำเป็นต้องเป็นชาวพุทธแท้ๆ เลย หากคนศาสนาอื่นต้องการทำลายศาสนาพุทธ เขาก็หลอกลวงเรา ปิดบังตัวตน แล้วแทรกเข้ามาในหมู่ชาวพุทธยุยงให้แตกแยกกันบ้าง ยุให้พระมีอะไรกับสีกาบ้าง ฯลฯ นี่ไม่ใช่การพูดลอยๆ หรือเป็นหลักการอะไรทั้งนั้น แต่เป็นสิ่งที่เกิดจริงแล้ว และเกิดมากมายด้วย คนที่มุ่งร้ายต่อพุทธศาสนา ใช้ธรรมะในพุทธศาสนา มาปิดบังอำพรางตัวเอง แทรกเข้ามาทำลายพุทธครับ
                                                                                                   
๓ พูดธรรมะ ให้ร้ายคนอื่นก็ได้
การพูดธรรมะให้ร้ายคนอื่น ปกติแล้วชาวพุทธเราไม่ค่อยเป็นกัน เพราะแค่จะให้พูดธรรมะเราก็ทำยากแล้ว เรามักต้องเป็นผู้ฟัง เข้าไปฟังธรรมจากพระมากกว่า ทว่า ปัจจุบัน “คนนอกศาสนา” ที่คิดร้ายทำลายพุทธ ก็ใช้ธรรมะของพุทธเรานี้ ในการทำลายพุทธเราเอง เพื่ออะไร? เพื่อหลอกลวงคนให้ดูไม่ออกว่าเขาอยู่ศาสนาใด ยังไงละครับ จะได้ไม่โดนเล่นงานกลับ ในประเทศไทยเรา เคยมีการแย่งชิงอำนาจของพุทธกับพราหมณ์ ขั้นรุนแรงมาแล้ว คือ ยุคแม่อยู่หัวศรีสุดาจันทร์ ที่ยกเอาผัวพราหมณ์เป็นกษัตริย์แล้วฆ่าลูกฆ่าผัวเก่าตัวเอง คิดดูให้ดี ตรองดูให้ดีเถิด ใครที่ยังชอบเชื่อพวกหมอดู ระวังจะเป็นเหมือนแม่หยัวศรีสุดาจันทร์ก็แล้วกันครับ
                                                                                                   
๔ พูดธรรมะ ยุยงให้แตกแยกก็ได้
เช่น ตนอาจอยู่ศาสนาพราหมณ์ แต่พูดยุยงให้พุทธตีกับอิสลาม เข้าทำนอง “ตาอยู่” ไงละครับ การยุยงให้ผู้ก่อการร้ายและรัฐบาลกระทบกระทั่งกันนั้นมีมานานแล้ว และผลประโยชน์จะเกิดกับ “มือที่สาม” ก็เท่านั้น การยุยงให้คนแตกกันโดยพูดธรรมะกลบเกลื่อนนั้น คนไทยพุทธเราไม่เก่งแต่พวกพราหมณ์นี่เชี่ยวชาญมาก ให้ระวังไว้ ผู้เขียนจำเป็นต้องกล่าวชื่อศาสนาตรงๆ ไม่ใช่ว่าร้ายพราหมณ์ทุกคน พราหมณ์ที่ดีไม่ยุ่งการเมืองเลย แต่ในไทยเรามีพราหมณ์ที่ไม่ดีเหมือนยุคแม่หยัวศรีสุดาจันทร์อยู่ ที่สำคัญกว่านั้นคือเขาเก่งที่จะตีเนียน อำพรางตนเข้ามายุยงให้คนนั้นคนนี้ตีกัน ไม่ต่างอะไรกับ “พิเภก” ที่ยุยงให้พระรามทำสงครามกับทศกัณฐ์

๕ พูดธรรมะ เพื่อหวังผลประโยชน์ก็ได้
แบบนี้ไม่ต่างอะไรกับปุถุชนหลงโลกเลย แม้ปากจะพูดพล่ามธรรมะ แต่ใจสกปรก คิดลามก ลามกนี่ไม่ใช่ในเรื่องเพศนะ แต่หมายความว่าคิดอกุศล เช่น คิดอยากได้ลาภสักการะจากการแสดงธรรม, อยากมีชื่อเสียงมีคนยอมรับเหมือนตระกูลพราหมณ์ที่ลือชื่อ คนแบบนี้ ที่เอาธรรมะไปพูดแต่มิได้หวังผลทางธรรม ทว่าเอาไปหากิน ปัจจุบันมีมากเหลือเกิน คำว่าหากินไม่ได้แปลว่าต้องได้เงิน บางคนไม่เอาเงิน แต่เอาชื่อเสียง อยากมีคนยกย่อง ยอมรับ เด่นดัง ฯลฯ ดังนั้น การพูดธรรมะของเขา แม้จะดูดีแค่ไหน แต่หากเราอ่าน “จุดประสงค์” ของเขาออก เราก็จะเห็นว่าเขาคิดสกปรก ไม่ซื่อ อย่าสนใจแค่คำที่พูดออกมา แต่ต้องดูจุดประสงค์ด้วยครับ
                             
ชาวพุทธเราต้องหัดดูคนที่การปฏิบัติ เพราะคำพูดมันหลอกกันได้ครับ

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

บทความที่ได้รับความนิยม

ปฏิบัติธรรมแล้วเพี้ยนจะแก้อย่างไร?

โดย
รูปภาพ
ในบทความที่แล้วได้อธิบายเรื่อง “ความผิดเพี้ยนในผู้ปฏิบัติธรรม” มาแล้วว่ามีตัวอย่างอย่างไรบ้าง ถามว่าแล้วจะแก้ไขอย่างไร? ก็พอมีทางครับ แต่ไม่ง่าย เพราะบางคนหลงทางไปไกล เตลิดเปิดเปิงจนเกินจะรั้งได้ทัน การแก้ไขควรแก้ไขเร็วๆ แต่เนิ่นๆ ให้สติแรงๆ (อาจต้องด่า ) ในบทความนี้จะขอนำมาอธิบาย ดังต่อไปนี้ ๑ อยู่กับความเ ป็นจริง อย่าไปอยู่กับตำรา, ทฤษฎี, หลักการ ฯลฯ อะไรทั้งนั้น เลิกครับ กลับมาอยู่กับชีวิตจริงๆ ความเป็นจริงของเราให้ได้ คุณพอแยกออกนะ ระหว่างโลกแห่งความจริง กับโลกแห่งความฝัน, จิตนนาการ, หลักการ, ทฤษฎีหรืออุดมการณ์ต่างๆ มันคนละอย่างกัน คนเราถ้าอยู่บนโลกแห่งความจริงแล้วเรียนรู้จากตำรา ถือตำราคือเครื่องมือที่ใช้ในชีวิตจริง ก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่หลายคนใช้ตำราไม่เป็น ถูกตำราใช้ เป็นทาสตำรา ก็จะมองว่าตำราคือความจริง ตรงนี้ละ คุณเริ่มหลุดจากโลกแห่งความจริงไปสู่โลกแห่งตำรา, อุดมการณ์ และทฤษฎีต่างๆ มีสติให้ไวๆ ครับ ก่อนที่จะ “หลุดลอย” ออกไปจากโลกแห่งความจริงมากเกินไป กลับมาตั้งฐานให้ได้ ๒ กลับมาตั้งฐานไวๆ มีสติไวๆ แล้วกลับมาที่ฐาน มีกี่ฐาน? มีสี่ฐานให้เลือกนะ ฐานกาย, ฐานเวทน...
อ่านเพิ่มเติม

ผู้มีปัญญาแท้ไม่อ้างหลักธรรม

โดย
รูปภาพ
หลายท่านชอบอ้างหลักการ, ทฤษฎี, หลักธรรมต่างๆ ทว่า การอ้างอิงหลักธรรมเหล่านี้มิได้แสดงว่าท่านมีปัญญาอันใดเลย ปัญญาที่แท้จริงนั้นอยู่ที่การแก้ปัญหาได้จริงที่เรียกว่า “ปฏิเวธ” ต่างหาก เฉกเช่น ท่านอิกคิวซัง นี่คือ ตัวอย่างของผู้ใช้ปัญญาที่แท้จริง ในบทความนี้ขออธิบายเรื่องการใช้ปัญญาที่แท้จริง ดังต่อไปนี้ ๑ เลิกพล่ามหลักธรรม ผู้มีปัญญาที่แท้จริงจะไม่พล่ามหลักธรรม แต่จะสามารถใช้ปัญญาแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้อย่างแท้จริง ดังเช่น ท่านอิกคิวซัง ไม่เคยมีว่าท่านอิกคิวซังจะแสดงธรรมในเชิงปรัชญาว่าธรรมะคืออะไร อย่างนั้นอย่างนี้ ก็ไม่มี มีแต่ท่านอิกคิวซังใช้ปัญญาในการแก้ปัญหาต่างๆ ในชีวิตจริง นี่แหละคือผู้มีปัญญาที่แท้จริง อย่ามั่วพล่ามธรรมะอวดเบ่งแข่งกันไปวันๆ เลยครับ วนอยู่แต่ในหลักการ, หลักธรรมทั้งนั้น แต่ชีวิตจริงใช้การไม่ได้ ไม่มีปัญญาจะแก้ไขปัญหาให้ใคร ปัญหาสังคม ปัญหาของชาติบ้านเมืองก็ไม่รู้จะแก้อย่างไร แบบนี้ใช้ไม่ได้ครับ เป็นได้แค่พวก “สิบแปดมงกุฎ” เอาธรรมะมาพล่ามหลอกผู้คน ทว่า ไม่มีปัญ ญ าจะช่วยอะไรใครได้จริงครับ            ...
อ่านเพิ่มเติม

วิชามารคืออะไร?

โดย
รูปภาพ
วิชามารคือวิชาที่ทำให้เราเหมือนสำเร็จธรรมจนดูไม่ออก แม้แต่พระอุปคุตก็เคยหลงไหว้พญามารมาแล้ว เพราะวิชามารนั้นทำให้ดูเหมือนสำเร็จธรรมจนดูไม่ออกนั่นเอง ทว่า วิชามารนั้นไม่ได้เจริญมรรคที่ถูกต้อง ทำให้ดูเหมือนแค่ผลหรือเปลือกนอกเท่านั้น ในบทความนี้จะขอนำมาอธิบายให้เข้าใจตรงกัน ดังต่อไปนี้ ๑ การบำเพ็ญธรรมในกำมือ เช่น การบำเพ็ญจนได้วัชระเป็นเพชรในมือแต่จิตวิญญาณไม่เปลี่ยนแปลงหรือเป็นมารเลยก็มี มารหลายตนมี “ธรรมในกำมือ” เมื่อดูด้วยตาทิพย์จะเห็นเป็นอาวุธทิพย์ที่เป็นเพชร อาวุธเหล่านี้ทำให้เขามีธรรมเหมือนพระอรหันต์ครับ เมื่อใช้ออกหรือพูดคุยออกมาจะเหมือนมีธรรมเลย แต่ตัวตนเขาจริงๆ จิตใจของเขาจริงๆ นี้กลับมิใช่ผู้มีธรรม เคยเห็นคนที่พูดธรรมะเก่ง ใช้ธรรมะปราบคนนั้นคนนี้ได้ แต่จิตใจกลับไม่เหมือนผู้มีธรรมมั้ย? บางคนจิตใจเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น จิตวิญญาณมืดดำเป็นมาร แต่ถืออาวุธทิพย์ที่มีธรรมในมือก็มี เขาเหล่านี้จะหลงว่าตัวเองก็มีธรรม จริงครับ มีธรรมในกำมือจริงๆ แต่จิตใจของเขากลับไม่มีธรรมะเลย ๒ การทำบุญแล้วอธิษฐาน วิธีนี้ไม่ใช่การเจริญมรรคที่ถูกต้องตามปกติ แต่จะใช้วิธีทำบุญแล้วอธิษฐานเอา...
อ่านเพิ่มเติม