การฟื้นฟูจิตวิญญาณเดิมแท้

ในบทความก่อนได้อธิบายเรื่องการสูญเสียจิตวิญญาณไปแล้วว่ามีลักษณะอาการอย่างไร ปกติแล้วคนเราไม่ควรเป็นเช่นนี้ครับ แต่ยุคสมัยนี้พบว่ามีการสูญเสียจิตวิญญาณเดิมแท้เยอะมากผิดปกติ อันเนื่องมาจากการทำกรรม-รับวิบากกรรมที่แตกต่างไปจากอดีต ในบทความนี้จะกล่าวเรื่องฟื้นฟูจิตวิญญาณ ดังต่อไปนี้

๑ จิตวิญญาณไม่เที่ยง ไม่ใช่อัตตา

เราไม่สามารถยึดมั่นถือมั่นว่าจิตวิญญาณเป็นตัวเราของเราได้ เพราะมันไม่เที่ยง ไม่ใช่อัตตา จิตวิญญาณที่ดีในร่างของเรา เช่น จิตวิญญาณโพธิสัตว์สามารถจรจากร่างเราไปได้เหมือนการถอดจิตวิญญาณ ทว่า ในกรณีนี้ เขาจะไม่กลับมาร่างเราอีก ร่างของเราที่สูญเสียจิตวิญญาณไปแล้วจะได้รับจิตวิญญาณใหม่มาแทน หากไม่มีจิตวิญญาณใหม่มาแทนที่ เราก็จะตายครับ ในขั้นแรกๆ มักได้รับจิตวิญญาณปีศาจ เราต้องบำเพ็ญไต่ระดับจากจิตวิญญาณปีศาจไป โดยการกำเนิดใหม่ให้เป็นมนุษย์หรือเทพ ก็จะมีคุณภาพชีวิตที่ดี แต่หากใครไม่อยากมีคุณภาพชีวิตที่ดี เป็นปีศาจต่อไปก็ได้ครับ ปีศาจบางตนถูกกักขัง ถูกจับติดคุกก็มีครับ

๒ จงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อม

เพราะเราไม่สามารถยึดมั่นถือมั่นจิตวิญญาณได้ แม้จะมีจิตวิญญาณที่ดีในร่างของเราก็ตาม ดังนั้น เราจึงทำได้เพียง “ยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อม” คือ การปฏิบัติธรรมอย่างไม่ประมาท หากเราสูญเสียจิตที่ดีไปแล้ว เราจะต้องบำเพ็ญบารมีใหม่และผ่านด่านต่างๆ ใหม่อีกครั้ง เราจะต้องกำเนิดใหม่อีกรอบจนกว่าจะกำเนิดเป็นมนุษย์หรือเทพครับ เพราะการเป็นมนุษย์หรือเทพนั้นจะทำให้เรารับธรรมสายพุทธได้ ถ้าเรามีจิตต่ำกว่านี้เราจะรับธรรมของพุทธไม่ได้ เพราะเราจะหลงตัวเองไม่ยอมก้มจำนนต่อผู้ที่ถ่ายทอดธรรมให้เราฮะ หลายท่านเคยเป็นพระที่ดี ปฏิบัติเคร่งครัดยิ่งยวด มาเสียเอาตอนท้ายก็มี เพราะยึดมั่นธรรมเป็นตัวกูของกู

๓ การปฏิบัติธรรมซ้ำด้วยโจทย์ใหม่

แก่นแท้แห่งธรรมเป็นสิ่งเดิมเดียวกัน แต่เราจะยึดมั่นถือมั่นธรรมะเหล่านี้เป็นตัวกูของกู ไม่ได้ แม้ว่าเราจะรู้ธรรม บรรลุธรรมใดแล้วก็ตาม แต่เมื่อจิตวิญญาณที่ได้สำเร็จธรรมจรจากร่างเราไป จิตวิญญาณดวงใหม่มาแทนที่ เราก็จะต้องบำเพ็ญธรรมใหม่ แต่เราจะใช้สัจธรรมเดิมมายึดมั่นถือมั่นว่าคือสิ่งที่ถูกต้องไม่ได้ แต่ต้อง “หาโจทย์ใหม่” ครับ และโจทย์นั้นจะอยู่ในจิตวิญญาณของเราเองเหมือนปมในใจที่ผูกมัดไว้ให้จิตวิญญาณนั้นๆ กลายเป็นปีศาจเป็นต้น เมื่อเราแก้ปมในใจ ในจิตวิญญาณนั้นได้แล้วเขาก็จะกำเนิดใหม่ได้ เราจะต้องทำเช่นนี้อยู่เรื่อยๆ เพราะอะไร? เพราะแม้เราบรรลุแล้วก็ไม่เที่ยง ไม่ใช่อัตตา การสำเร็จธรรมไม่ใช่อัตตาครับ

๔ การสำเร็จธรรม ไม่เที่ยง ไม่ใช่อัตตา

หลายคนเมื่อสำเร็จธรรมแล้วมักคิดว่า “ฉันบรรลุธรรมแล้ว” จากนั้นก็จะตกอยู่ในความประมาท และเสื่อมในธรรมครับ เพราะอะไร? เพราะไปหลงคิดว่าการบรรลุธรรมนั้นเที่ยง เป็นตัวกูของกู กูคือผู้บรรลุธรรม คือ พระอรหันต์แล้ว เมื่อเป็นพระอรหันต์แล้วทำอะไรก็ไม่ผิด เพราะไม่ยึดติดอะไรแล้ว ไม่มีเจตนาแล้ว ไม่จริงนะครับ บางคนหลงเตลิดไปไกลกว่านี้ ชนิดกู่ไม่กลับกันเลยทีเดียว เช่น หลงตั้งตนเป็นศาสดา เร่หาสาวกทั้งสร้างลัทธินิกายใหม่ ก็มี นี่ละ มันเริ่มต้นจากความยึดมั่นถือมั่นว่า “ตัวกูของกูคือผู้บรรลุธรรม” การบรรลุธรรมมีจริงแน่นอนตามคำสอนของพระพุทธเจ้า แต่การยึดมั่นว่าตัวกูของกูบรรลุธรรมนั้น มีแต่เสื่อมครับ

๕ การฟื้นฟูจิตวิญญาณเดิมแท้

เมื่อใครสักคนสูญเสียจิตวิญญาณเดิมแท้ไปเพราะความไม่เที่ยง ไม่ใช่อัตตา เขาได้รับจิตวิญญาณอื่นมาอยู่ในร่างแทน สิ่งที่เขาต้องทำต่อไปคือการกำเนิดใหม่ให้ได้ ในการกำเนิดใหม่นี้คุณจะต้องผ่านความตายก่อน เมื่อตายทางจิตวิญญาณแล้วก็เกิดใหม่ได้โดยร่างสังขารเก่ายังใช้ได้เหมือนเดิม และการจะผ่านด่านเหล่านี้ได้นั้นคุณจะต้องมี “พลังแห่งรัก” ที่มากพอ เพราะหากพลังแห่งรักไม่มากพอ คุณก็จะไม่กล้าผ่านด่านความตาย คนเราเมื่อมีความรักแท้แล้วไม่กลัวตาย สามารถเผชิญหน้ากับความตายได้ แต่หลายคนมีพลังแห่งรักน้อยเกินไป เมื่อต้องเผชิญด่านความตาย ก็จะถอยหนี จะกลัวตาย สุดท้าย ก็จะกำเนิดใหม่ ไม่สำเร็จครับ

พลังแห่งรักจะมาก หากคุณสร้างความรักกับพระนิตยโพธิสัตว์ครับ