จะใช้พลังจักรวาลได้อย่างไร?

ในบทความก่อนได้กล่าวถึงเรื่อง “พลังจักรวาล” ที่ใช้เพื่อความร่ำรวยกันมาแล้ว ในบทความนี้จะอธิบายเพิ่มเติมในเรื่องการใช้พลังจักรวาลว่าเราจะนำพลังจักรวาลมาใช้ได้อย่างไร? เราจะไม่ต้องใช้แต่พลังของตัวเองแล้วต้องขัดแย้งกับจักรวาล เหมือนเอาไม้ซีกมางัดไม้ซุงอีกต่อไป เมื่อเราใช้พลังจักรวาล ดังต่อไปนี้

๑ ความเป็นหนึ่งเดียวกับจักรวาล

ในบทความก่อนได้กล่าวถึงความเป็นหนึ่งเดียวกับจักรวาลมาบ้างแล้วแต่ไม่ได้ลงรายละเอียดว่าทำอย่างไร หลักการง่ายๆ คือ เราและจักรวาลเป็นหนึ่งเดียวกันอยู่แล้ว เพียงเราไม่ “แปลกแยกตัวเองออกมา” ก็เท่านั้น หลายคน “จิตใจอ่อนแอ” พวกเขาค่อยๆ สร้างกำแพงขึ้นมาปกป้องตัวเอง นานวันเข้าพวกเขาเริ่มแปลกแยก ตัวเองออกจากสรรพสิ่งรอบตัวโดยที่พวกเขาก็ยังอยู่ร่วมกับคนทุกๆ คน คล้ายๆ พระปัจเจกโพธิยานไงครับ คำว่าปัจเจกโพธิยานนี่ไม่เหมือนปัจเจกชนนะ คำว่า ปัจเจกชนหมายถึงคนในฐานะคนแบบเดี่ยวๆ คนเดียว แต่คำว่าปัจเจกโพธิยานนี้ หมายถึงคนที่ชอบทำตัวแปลกแยกไม่เอาไหนอะไร ไม่รับผิดชอบใครใดๆ อีกแล้ว 

๒ การเปิดกว้างเปิดจักระรับพลัง

เมื่อเราทลายกำแพงใจของเราได้แล้ว ขั้นต่อไปคือ การเปิดจักระรับพลังจักรวาล แม้ว่าพลังจักรวาลจะมีอยู่ทั่วไป แต่หากครอบคลุมอยู่ภายนอกตัวเรา เข้าไม่ถึงจิตใจของเรา การติดต่อสื่อสารของเรากับจักรวาลก็จะยาก จริงไหม? การเปิดจักระรับพลังจักรวาลจะเปิดจักระที่เจ็ดเป็นสำคัญ เมื่อจักระที่เจ็ดบริเวณกระหม่อมของเราเปิดแล้ว เราก็จะสามารถดำรงชีวิตโดยมีพลังจักรวาลเชื่อมเข้ามาผ่านจักระที่เปิดออกนี้ และเราจะสื่อสารกับจักรวาลได้ตลอดเวลา โดยไม่ต้องมานั่งเข้าทรงอะไรเหมือนคนทรงครับ ที่สำคัญคือ เราไม่ใช่คนทรง ทั้งนี้ พลังจักรวาลมีหลายชนิดควรเลือกรับปรับจูนคลื่นที่เหมาะสมกับตัวเองจะดีกว่ารับหลายคลื่นครับ

๓ การจูนคลื่นความถี่ให้สอดคล้อง

ดังที่เคยได้กล่าวแล้วว่าจิตและจักรวาลต่างก็เป็นพลังงาน หลายคนทราบดีกว่าพลังงานเดินทางในรูปคลื่นความถี่ ดังนั้น พลังงานก็ไม่ต่างอะไรกับเสียงที่เราได้ยิน เสียงก็คือพลังงานไม่ต่างจากแสงและความร้อนฮะ คำถามคือ จิตของเรากับจักรวาลจะจูนคลื่นความถี่ให้สอดคล้องกันได้อย่างไร? ก็เหมือนการเล่นดนตรีไงละครับ เคยได้ยินวงดนตรีที่มีเครื่องดนตรีหลายชิ้นไหม? เล่นให้มันมีความสอดคล้องกันก็อย่าง เล่นให้ขัดแย้งกันก็อีกอย่าง จริงไหมครับ? เมื่อเข้าใจง่ายๆ ได้ว่าจิตกับพลังจักรวาลสอดคล้องกันได้เหมือนการเล่นดนตรี ทีนี้ก็ไม่ยากแล้ว เราก็คิดว่าเราเป็นเหมือนเครื่องดนตรีที่ต้องเล่นร่วมวงกับจักรวาลให้สอดคล้องกันแค่นี้เอง

๔ การเคลื่อนไหลอย่างไม่ขัดแย้ง

“คล้อยตามไม่ขัดขืน” นี่คือ หลักของไทเก็ก และนำมาใช้ได้ดีกับการใช้พลังจักรวาลครับ พลังของเราเหมือนหิ่งห้อย ในขณะที่จักรวาลเหมือนทะเล ดังนั้น หากเราฝืนพลังธรรมชาติ ฝืนจักรวาล ผลจะเป็นอย่างไร? เราก็จะเอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุงเท่านั้นเอง นอกจากเหนื่อยเปล่าไม่เกิดผลแล้ว เราเองก็อาจได้รับผลกระทบไปด้วย การคล้อยตามพลังจักรวาลย่อมดีกว่าการฝืนหรือขัดขืนแน่นอน และหลายๆ คนที่รับพลังจักรวาลได้ จะพูดในสิ่งเดียวกันได้โดยไม่ได้อ่านหรือจำมาจากตำราเดียวกันเลย นี่คือ หลักของการคล้อยตามไม่ขัดขืนไงละครับ เมื่อนั้นเราจะใช้ชีวิตได้อย่างง่ายๆ ชิลๆ มากเลย เราจะไม่ต้องเหนื่อยกับการฝืนหรือต่อต้านอีกต่อไป

๕ ความมีเจตจำนงเสรีของจิต

แม้ว่าเราจะคล้อยตามจักรวาลแต่ไม่ได้แปลว่าเราจะไม่สามารถคิดหรือทำอะไรได้เองเลย ตรงข้าม จักรวาลเปิดกว้างให้ “เจตจำนงเสรี” แก่เราเสมอ ให้เราเป็นตัวของตัวเอง, เป็นอิสระ, เป็นทางเลือก, เป็นความเป็น ไปได้ใหม่ๆ เพราะหากเราเอาแต่ “ทำตามโดยไม่มีธรรมชาติของตัวเอง” แล้วจักรวาลจะขยายออกไปได้เช่นไร? การที่จักรวาลขยายกว้างออกไปได้ ก็เพราะองค์ประกอบภายในของจักรวาลเคลื่อนที่ไปสู่ความเป็นไปได้ใหม่ๆ มิใช่หรือ? ดังนั้น จักรวาลย่อมให้เจตจำนงเสรีแก่เราเพื่อให้เราค้นหาและสร้างเส้นทางของเราเอง สร้าง “ความเป็นไปได้ใหม่ๆ” ให้เกิดขึ้นในจักรวาล เพื่อทำให้จักรวาลขยายตัวออกไปด้วยพลังจิตของเรา

 

ซึ่งขั้นแรกเราต้องเป็นหนึ่งเดียวกับจักรวาลด้วยภาวะอนัตตาครับ