พลังความไม่เชื่อที่เหนือกว่าพลังแห่งความเชื่อ

โดย



หลายท่านเคยอ่านเรื่อง “พลังแห่งความเชื่อมั่น” มาแล้ว ทว่า หลายท่านอาจไม่ทราบว่านอกจากพลังแห่งความเชื่อมั่นแล้วยังมีพลังแห่งความไม่เชื่อด้วยและพลังนี้เหนือกว่าพลังแห่งความเชื่อครับ มีจริงหรือเป็นไปได้อย่างไร? ในบทความนี้จะขอนำมาอธิบายขยายความให้ท่านผู้อ่านทั้งหลายได้พิจารณา ดังต่อไปนี้ครับ

๑ ทำไมพลังแห่งความไม่เชื่อจึงเหนือกว่า?
คำตอบง่ายมากครับ เพราะว่า “สิ่งที่ไม่ควรเชื่อ มีมากกว่าสิ่งที่ควรเชื่อ” เมื่อคุณใช้พลังแห่งความไม่เชื่อแล้ว คุณก็จะใช้มันได้มากกว่า กับหลายคน หลายสถานการณ์มากกว่า ยังไงละครับ หากยังไม่เห็นภาพ ลองคิดดูว่าการยิงเป้าให้ถูกจริงๆ แค่จุดเดียว ยากแค่ไหน? จุดที่ถูกมีจุดเดียว ส่วนจุดอื่นๆ ผิดหมดเลยมีนับไม่ถ้วน จริงไหมครับ? จุดที่ถูกก็เหมือนจุดที่เราควรใช้พลังแห่งความเชื่อน่ะละ ส่วนจุดที่ไม่ถูกคือจุดที่เราควรใช้พลังแห่งความไม่เชื่อครับ เมื่อใดที่เราใช้พลังแห่งความเชื่อกับสิ่งที่ไม่จริง สิ่งหลอกลวง เมื่อนั้นเราก็หลอกตัวเอง และเราจะไม่มีทางประสบความสำเร็จหรือร่ำรวยได้อย่างแท้จริงได้เลย เพราะสิ่งที่เราเชื่อ มันไม่จริงไงครับ

๒ พลังแห่งความไม่เชื่อกับการขาดพลังแห่งศรัทธา
คุณต้องแยกแยะระหว่างคนที่ขาดพลังศรัทธากับคนที่ใช้พลังแห่งความไม่เชื่อ ออกจากกัน สองอย่างนี้ไม่ใช่สิ่งเดียวกันครับ คนที่ใช้พลังแห่งความไม่เชื่อ ก็เหมือนเขื่อนที่กักน้ำไว้ไม่ยอมปล่อย ไม่ยอมปล่อยอะไร? ไม่ยอมปล่อยความเชื่อของตนให้รั่วไหลออกไปไงครับ เมื่อกักเก็บไว้มาก พลังแห่งความเชื่อหลังเขื่อนก็จะมาก เมื่อปลดปล่อยความเชื่อออกมาก็จะมีพลังมากมาย ส่วนคนที่ขาดพลังศรัทธาเปรียบเหมือนเขื่อนที่แห้งแล้ง เขื่อนที่แห้งแล้งย่อมไม่มีพลังอะไรเลย แตกต่างจากเขื่อนที่ไม่ยอมปล่อยน้ำออกมาไหมครับ? แตกต่างแน่ๆ แต่ถ้าเรามองภายนอก มองหน้าเขื่อน เราจะไม่รู้ เพราะเขื่อนทั้งสองล้วนไม่มีน้ำออกมาจากเขื่อนเลยไงครับ 

๓ คนที่ขาดความเชื่อ ทำไมไม่มีพลัง ไม่ร่ำรวย?
ดังที่ได้อธิบายแล้วว่าคนที่ขาดพลังแห่งความเชื่อก็เหมือนเขื่อนที่ไม่มีน้ำ ย่อมไม่มีพลังอะไรเลย แต่คนที่ใช้พลังแห่งความไม่เชื่อ ก็เหมือนคนที่กำลังปิดน้ำในเขื่อนไว้ไม่ให้ไหลออกมา ในขณะที่คนที่ใช้พลังแห่งความเชื่อนั้น ก็เหมือนเขื่อนที่ปล่อยน้ำออกมาตลอดเวลา อธิบายแบบนี้พอเห็นภาพนะครับ ทีนี้ คุณต้องเข้าใจว่าการใช้พลังแห่งความไม่เชื่อนั้น ไม่ใช่ภาวะ “สูญสิ้นความศรัทธา” ไม่เช่นนั้นเขื่อนของคุณจะไม่มีน้ำเลยครับ ตรงข้าม เมื่อคุณใช้พลังแห่งความไม่เชื่อ คุณต้องมีพลังแห่งความเชื่อกักเก็บไว้ภายในอย่างเต็มเปี่ยม ที่ไม่นำออกไปใช้ให้ใครเรี่ยราด ส่วนคนที่สูญเสียความศรัทธาไปแล้วนั้นก็จะไม่มีความกล้าที่จะเชื่อใครอีกครับ

๔ พลังแห่งความเชื่อสู้พลังแห่งความไม่เชื่อไม่ได้?
เพราะอะไร? เหมือนอย่างที่ชายอธิบายเรื่องเขื่อน คนที่ใช้พลังแห่งความเชื่อแบบเรี่ยราด ก็เหมือนเขื่อนที่รั่วไหล ไม่อาจเก็บพลังแห่งความเชื่อจำนวนมากๆ ไว้ใช้กับคนที่ควรเชื่อ, สิ่งที่ควรเชื่อได้ คนพวกนี้จะเชื่อไปหมดแบบเรี่ยราด เห็นใครกราบไหว้อะไรก็ต้องไปกราบไหว้ ไปเชื่อด้วย หรือบางทีคิดอะไรก็ต้องเชื่อตัวเองไปหมดเสียทุกอย่าง มันไม่จำเป็นหรอกครับที่เราจะต้องใช้ความเชื่อหนุนอีโก้ตัวเองขนาดนั้น เรื่องบางเรื่อง มันไม่ต้องใช้ความเชื่ออะไรเลยก็ได้ เพราะมันอาจอยู่บนหลักฐาน, ข้อเท็จจริงที่สนับสนุนมันได้อยู่แล้ว ก็มี เมื่อคุณใช้ความเชื่อแบบเรี่ยราดไปหมด ไม่รู้ว่าบางอย่างไม่ต้องใช้ความเชื่อก็ได้ คุณก็จะเสียพลังไปครับ

๕ พลังแห่งความเชื่อและไม่เชื่อ ดุจแขนสองข้าง
จงใช้พลังได้ทั้งสองอย่างที่ตรงข้ามกันแบบหยินหยาง พลังแห่งความเชื่อกับพลังแห่งความไม่เชื่อ ก็เหมือนแขนทั้งสองข้างของคุณ แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่ตรงข้ามกัน ขัดแย้งกัน แต่มันก็เหมาะสมกับการใช้งานในบริบทที่ต่างกัน เพราะมันไม่จำเป็นที่คุณต้องเชื่อทุกอย่างหรือทุกสิ่ง หรือแม้แต่ทุกความคิดของคุณเอง การใช้พลังแห่งความไม่เชื่อเพื่อเสริมและกักเก็บพลังแห่งความเชื่อไว้ให้มากๆ เพื่อที่จะใช้ออกให้ถูกสถานการณ์ ย่อมทำให้พลังแห่งความเชื่อของคุณมีมาก และสามารถใช้มันออกมาได้อย่างเปี่ยมประสิทธิภาพ แท้จริงแล้ว จักรวาลมิได้ให้เลือกอย่างหนึ่งเพื่อปฏิเสธสิ่งตรงข้ามแต่สร้างทุกอย่างมาพร้อมบริบูรณ์ทุกด้านแล้วต่างหาก

การไม่เชื่ออะไรง่ายๆ ทำให้คุณเป็นวิริยะธิกะ ไม่ใช่ศรัทธาธิกะครับ

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

บทความที่ได้รับความนิยม

ปฏิบัติธรรมแล้วเพี้ยนจะแก้อย่างไร?

โดย
รูปภาพ
ในบทความที่แล้วได้อธิบายเรื่อง “ความผิดเพี้ยนในผู้ปฏิบัติธรรม” มาแล้วว่ามีตัวอย่างอย่างไรบ้าง ถามว่าแล้วจะแก้ไขอย่างไร? ก็พอมีทางครับ แต่ไม่ง่าย เพราะบางคนหลงทางไปไกล เตลิดเปิดเปิงจนเกินจะรั้งได้ทัน การแก้ไขควรแก้ไขเร็วๆ แต่เนิ่นๆ ให้สติแรงๆ (อาจต้องด่า ) ในบทความนี้จะขอนำมาอธิบาย ดังต่อไปนี้ ๑ อยู่กับความเ ป็นจริง อย่าไปอยู่กับตำรา, ทฤษฎี, หลักการ ฯลฯ อะไรทั้งนั้น เลิกครับ กลับมาอยู่กับชีวิตจริงๆ ความเป็นจริงของเราให้ได้ คุณพอแยกออกนะ ระหว่างโลกแห่งความจริง กับโลกแห่งความฝัน, จิตนนาการ, หลักการ, ทฤษฎีหรืออุดมการณ์ต่างๆ มันคนละอย่างกัน คนเราถ้าอยู่บนโลกแห่งความจริงแล้วเรียนรู้จากตำรา ถือตำราคือเครื่องมือที่ใช้ในชีวิตจริง ก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่หลายคนใช้ตำราไม่เป็น ถูกตำราใช้ เป็นทาสตำรา ก็จะมองว่าตำราคือความจริง ตรงนี้ละ คุณเริ่มหลุดจากโลกแห่งความจริงไปสู่โลกแห่งตำรา, อุดมการณ์ และทฤษฎีต่างๆ มีสติให้ไวๆ ครับ ก่อนที่จะ “หลุดลอย” ออกไปจากโลกแห่งความจริงมากเกินไป กลับมาตั้งฐานให้ได้ ๒ กลับมาตั้งฐานไวๆ มีสติไวๆ แล้วกลับมาที่ฐาน มีกี่ฐาน? มีสี่ฐานให้เลือกนะ ฐานกาย, ฐานเวทน...
อ่านเพิ่มเติม

ผู้มีปัญญาแท้ไม่อ้างหลักธรรม

โดย
รูปภาพ
หลายท่านชอบอ้างหลักการ, ทฤษฎี, หลักธรรมต่างๆ ทว่า การอ้างอิงหลักธรรมเหล่านี้มิได้แสดงว่าท่านมีปัญญาอันใดเลย ปัญญาที่แท้จริงนั้นอยู่ที่การแก้ปัญหาได้จริงที่เรียกว่า “ปฏิเวธ” ต่างหาก เฉกเช่น ท่านอิกคิวซัง นี่คือ ตัวอย่างของผู้ใช้ปัญญาที่แท้จริง ในบทความนี้ขออธิบายเรื่องการใช้ปัญญาที่แท้จริง ดังต่อไปนี้ ๑ เลิกพล่ามหลักธรรม ผู้มีปัญญาที่แท้จริงจะไม่พล่ามหลักธรรม แต่จะสามารถใช้ปัญญาแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้อย่างแท้จริง ดังเช่น ท่านอิกคิวซัง ไม่เคยมีว่าท่านอิกคิวซังจะแสดงธรรมในเชิงปรัชญาว่าธรรมะคืออะไร อย่างนั้นอย่างนี้ ก็ไม่มี มีแต่ท่านอิกคิวซังใช้ปัญญาในการแก้ปัญหาต่างๆ ในชีวิตจริง นี่แหละคือผู้มีปัญญาที่แท้จริง อย่ามั่วพล่ามธรรมะอวดเบ่งแข่งกันไปวันๆ เลยครับ วนอยู่แต่ในหลักการ, หลักธรรมทั้งนั้น แต่ชีวิตจริงใช้การไม่ได้ ไม่มีปัญญาจะแก้ไขปัญหาให้ใคร ปัญหาสังคม ปัญหาของชาติบ้านเมืองก็ไม่รู้จะแก้อย่างไร แบบนี้ใช้ไม่ได้ครับ เป็นได้แค่พวก “สิบแปดมงกุฎ” เอาธรรมะมาพล่ามหลอกผู้คน ทว่า ไม่มีปัญ ญ าจะช่วยอะไรใครได้จริงครับ            ...
อ่านเพิ่มเติม

วิชามารคืออะไร?

โดย
รูปภาพ
วิชามารคือวิชาที่ทำให้เราเหมือนสำเร็จธรรมจนดูไม่ออก แม้แต่พระอุปคุตก็เคยหลงไหว้พญามารมาแล้ว เพราะวิชามารนั้นทำให้ดูเหมือนสำเร็จธรรมจนดูไม่ออกนั่นเอง ทว่า วิชามารนั้นไม่ได้เจริญมรรคที่ถูกต้อง ทำให้ดูเหมือนแค่ผลหรือเปลือกนอกเท่านั้น ในบทความนี้จะขอนำมาอธิบายให้เข้าใจตรงกัน ดังต่อไปนี้ ๑ การบำเพ็ญธรรมในกำมือ เช่น การบำเพ็ญจนได้วัชระเป็นเพชรในมือแต่จิตวิญญาณไม่เปลี่ยนแปลงหรือเป็นมารเลยก็มี มารหลายตนมี “ธรรมในกำมือ” เมื่อดูด้วยตาทิพย์จะเห็นเป็นอาวุธทิพย์ที่เป็นเพชร อาวุธเหล่านี้ทำให้เขามีธรรมเหมือนพระอรหันต์ครับ เมื่อใช้ออกหรือพูดคุยออกมาจะเหมือนมีธรรมเลย แต่ตัวตนเขาจริงๆ จิตใจของเขาจริงๆ นี้กลับมิใช่ผู้มีธรรม เคยเห็นคนที่พูดธรรมะเก่ง ใช้ธรรมะปราบคนนั้นคนนี้ได้ แต่จิตใจกลับไม่เหมือนผู้มีธรรมมั้ย? บางคนจิตใจเต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น จิตวิญญาณมืดดำเป็นมาร แต่ถืออาวุธทิพย์ที่มีธรรมในมือก็มี เขาเหล่านี้จะหลงว่าตัวเองก็มีธรรม จริงครับ มีธรรมในกำมือจริงๆ แต่จิตใจของเขากลับไม่มีธรรมะเลย ๒ การทำบุญแล้วอธิษฐาน วิธีนี้ไม่ใช่การเจริญมรรคที่ถูกต้องตามปกติ แต่จะใช้วิธีทำบุญแล้วอธิษฐานเอา...
อ่านเพิ่มเติม